ژؤند لکه دلبــــــــــــــــر د ګؤتو ووتو
لاړو مازيګـــــــــــــــــر د ګؤتو ووتو
خوږ شو د جانان په شان سندره شو
درد چې له پرهـــــــــــر د ګؤتو وؤتو
امـــــن د لاهــــــور بس ته ور ؤختو
لاړ د پېښــــــــــــؤر د ګؤتو وؤتو
ستا د ياد ســـــره يې ګزران نه کېدۀ
خــــــوب شو مـــــــرؤر د ګؤتو وؤتو
خپل ځيګــــــر يې ؤنيؤ راته لپه کې
مانه چې ځيګـــــــــــر د ګؤتو وؤتو
رانغے جــــانان لارې ته ګـــــورمه
لاړلــــــو اختـــــــــر د ګؤتو وؤتو
وې خندل عـــــــــابده مړ يې نه کړمه
اوس ترې جــــوړ اثـــــر د ګؤتو وؤتو
No comments:
Post a Comment